Green Τίνα, αίολος στα μαλλιά της

Υπάρχει έστω και ένας υπουργός που να μη φροντίζει για την αυτοπροβολή του; Που να μην έχει ιδιαίτερο γραφείο; Που να αποφεύγει τις συνεντεύξεις και την καλλιέργεια καλών σχέσεων με τα μέσα ενημέρωσης; Που να μην έχει έστω μία ιστοσελίδα; Που να μην έχει έστω κι έναν λογαριασμό στο Facebook για να προβάλλει τις δραστηριότητές του; Και παρ’ όλα αυτά, να είναι απολύτως εξοικειωμένος με τις νέες τεχνολογίες, με το Internet, τα ηλεκτρονικά μηνύματα; Που να είναι και φίλος του πρωθυπουργού, ο οποίος έχει ιδιαίτερη έφεση σε αυτά τα νέα μέσα επικοινωνίας; Ε, λοιπόν, ΝΑΙ! Είναι η ΤΙΝΑ Μπιρμπίλη.

Ακόμα κι εγώ εντυπωσιάστηκα από το γεγονός ότι το μόνο βιογραφικό της υπάρχει στην ιστοσελίδα του ΠΑΣΟΚ και χρονολογείται από πολλών μηνών. Πουθενά δεν υπάρχει -προφανώς γιατί η ίδια δεν το φρόντισε- ένα βιογραφικό τής προκοπής. Κανένα μεγάλο μέσο ενημέρωσης δεν καταδέχτηκε ώς τώρα να φτιάξει ένα βιογραφικό της. Ούτε η Βικιπαίδεια δεν έχει γι’ αυτήν ένα ελάχιστο άρθρο. Πάλι καλά που ξέρει πότε ορκίστηκε υπουργός. Ακόμα και στο Google, αν αναζητήσετε ένα βιογραφικό της, θα ανακαλύψετε μεταξύ των πρώτων ένα δικό μας άρθρο που είχαμε γράψει στην «Espresso» την πρώτη εβδομάδα που ορκίστηκε και τότε δεν τη γνώριζε κανείς! Επειτα από επτά μήνες, ενώ γνωρίζουμε πολλά για τη δραστηριότητά της, δεν μάθαμε απολύτως τίποτα καινούργιο για την ίδια.

Χωρίς διάθεση κολακείας, είναι το μόνο σεμνό άτομο στην κυβέρνηση και όποιος τη συνάντησε με την ιδιότητα της υπουργού γνωρίζει ότι αυτό είναι πηγαίο και όχι έντεχνη καλλιέργεια μιας συγκεκριμένης εικόνας.

Από τις ειδήσεις μάθαμε ότι έφτιαξε έναν πράσινο κουμπαρά και ένα πράσινο ταμείο για το περιβάλλον και έτσι ελπίζει να γλιτώσει μερικά από τα χρήματα που θα δοθούν για τη «νομιμοποίηση» των ημιυπαίθριων χώρων. Δηλώνει ότι δεν είναι καθόλου ευτυχής που κληρονόμησε από τον Γ. Σουφλιά ένα τέτοιο ζήτημα και ήταν υποχρεωμένη να το «τακτοποιήσει», αλλά τουλάχιστον φρόντισε να μην ξανακάνει το ίδιο λάθος που έκανε τις πρώτες ημέρες, όταν μπλέχτηκε με τα δήθεν «πράσινα» τέλη κυκλοφορίας των αυτοκινήτων, μιας και ο φίλος της υπουργός Οικονομικών θεώρησε ότι θα έπρεπε να τη βάλει να τα ανακοινώσει, αν και διαφωνούσε με την επιβολή τους. Σε συνέντευξη που μας παραχώρησε πρόσφατα είπε ότι ήταν ένα καθαρά εισπρακτικό μέτρο που δεν έχει καμία σχέση με το περιβάλλον. Το ίδιο είπε ότι θα είναι και οποιοδήποτε μέτρο λάβει το υπουργείο Οικονομικών για τα αυθαίρετα. Το υπουργείο Περιβάλλοντος δεν θα έχει καμία ανάμειξη.

Κι αυτό το βρίσκω πρωτότυπο: είναι η μόνη υπουργός που παραδέχτηκε ότι έκανε τουλάχιστον ένα λάθος και το κατονόμασε και υποσχέθηκε να μην το ξανακάνει.

Πρόλαβε ώς τώρα να ψηφίσει μια σειρά νόμων (σαν να ήταν η μόνη υπουργός η οποία ήταν προετοιμασμένη γι’ αυτόν τον ρόλο), ενώ συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο και μόνον ο Γιάννης Ραγκούσης μπορεί να συγκριθεί μαζί της σε παραγωγικότητα. Μόνο που ο Γιάννης Ραγκούσης ήταν ήδη γραμματέας του ΠΑΣΟΚ και στενός συνεργάτης του Γιώργου Παπανδρέου πολλά χρόνια πριν, όταν η Τίνα Μπιρμπίλη ήταν απλώς ένας άνθρωπος εξ απορρήτων που μάλλον έγραφε ή χτένιζε τις ομιλίες του και συμμετείχε στις δράσεις του τομέα Περιβάλλοντος.

Ψηφίστηκε ο νόμος για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και έκλεισε ένα μεγάλο νομοθετικό κενό, χωρίς να υποχωρήσει στις πιέσεις των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων (οι οποίοι είχαν και την υποστήριξη μελών του υπουργικού συμβουλίου), που ήθελαν μεγαλύτερη ελευθερία στη δημιουργία μεγάλων αιολικών πάρκων στα νησιά και σε θαλάσσιες περιοχές. Ακόμα και οικολογικές οργανώσεις λένε ότι στο θέμα αυτό ήταν πιο σκληρή ακόμα και από τις ίδιες. Και αυτό είναι πολύ δύσκολο να το αποδεχθεί κάποιος που θεωρεί τον εαυτό του «οικολόγο» για κάποια που δηλώνει ότι δεν είναι «οικολόγα».

Πρόλαβε να ασχοληθεί με τα «πράσινα σπίτια», με τον ποταμό Ασωπό, δεν τελείωσε ακόμα, αν και δεν θέλει να προκαλεί, με την εκτροπή του Αχελώου, ρύθμισε τις επιχορηγήσεις των φωτοβολταϊκών και έχει ανοίξει ένα σωρό θέματα, ενώ ετοιμάζει νομοσχέδιο για το ποδήλατο, νέο χωροταξικό για τον τουρισμό, τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και τη βιομηχανία, νέο ρυθμιστικό σχέδιο της Αθήνας, για την ανακύκλωση και, αν συνέχιζα να γράφω μόνον τους τίτλους από τα θέματα που έχει ανοίξει, θα γέμιζα τη σελίδα. Μέχρι και με τους κυνηγούς της Αττικής τα έβαλε! Πώς τα κατάφερε, δεν το κατάλαβα ποτέ.

Εκείνο που κανένας δεν έμαθε ποτέ είναι οι κόντρες που έχει σχεδόν καθημερινά με συναδέλφους της υπουργούς, οι οποίοι με τη δικαιολογία της οικονομικής κρίσης και της ανάγκης για επενδύσεις της ζητούν να εγκρίνει προγράμματα που για να γίνουν θα επιβαρύνουν το περιβάλλον. Είτε πρόκειται για τη συνέχιση λειτουργίας ρυπογόνων βιομηχανιών είτε για τη μόλυνσης μιας λίμνης από ιδιώτες, είτε για την υλοτόμηση του Ολύμπου από τα μοναστήρια που το εκμεταλλεύονται είτε για τη δημιουργία μεγάλων MALL στην πρωτεύουσα και σε περιοχές που είναι ήδη επιβαρυμένες. Κανένας δεν σκέφτεται (ή παριστάνει ότι δεν το σκέφτεται) ότι για να ζήσει ένα μεγάλο εμπορικό κέντρο πρέπει να κλείσουν μερικές εκατοντάδες καταστήματα στην ευρύτερη περιοχή.

Στο άρθρο που δημοσιεύθηκε στην «Espresso» στις 9 Οκτωβρίου 2009 για την Τίνα Μπιρμπίλη την είχαμε χαρακτηρίσει «γνήσια εκπρόσωπο της γενιάς των 700 ευρώ», αναφέροντας διακριτικά τις δυσκολίες που έχει μια μητέρα να τα φέρει βόλτα ιδίως όταν η ίδια ανατρέφει το παιδί της μόνη της. Αυτό δεν άλλαξε τώρα που έγινε υπουργός, καθώς είναι εξωκοινοβουλευτική υπουργός, δεν έχει τις απολαβές των 6.000 ευρώ που έχουν οι κοινοβουλευτικοί και πρέπει να τα βγάλει πέρα με μηνιαίο μισθό 2.500 ευρώ, με όλα τα έξοδα παράστασης που έχει μία υπουργός, ώστε να μην την κακολογούν και τα κανάλια ότι φοράει τα ίδια παπούτσια πάνω από… δύο φορές! Ελπίζω ότι δεν γίνομαι κουτσομπόλης με το να αναφέρω τέτοιες λεπτομέρειες, άλλωστε τον ίδιο μισθό παίρνει και ο υπουργός Οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου, ο οποίος είναι επίσης εξωκοινοβουλευτικός από τότε που παραιτήθηκε από την Ευρωβουλή. Στο ίδιο άρθρο μου για την Τίνα έγραφα μάλλον προφητικά πριν από επτά μήνες: «Μπορεί να νομίζετε ότι υπερβάλλω, αλλά όποιος με γνωρίζει ξέρει ότι κι εγώ είμαι δύσκολος άνθρωπος. Σπάνια θα πω καλή κουβέντα για πολιτικό, γιατί σπάνια συναντώ και καλό πολιτικό τα τελευταία τριάντα χρόνια στην Ελλάδα. Εμπιστευτείτε την Τίνα! There Is No Alternative...» (τα αρχικά των λέξεων σχηματίζουν το όνομά της).


ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΟΚΟΡΙΚΟΣ