Ο νεαρός χρυσαετός που υπέφερε εξαιτίας της δηλητηριασμένης τροφής αποτραβήχτηκε στην κορυφή των Βαρδουσίων. Εκεί αργοπέθαινε για τρία μερόνυχτα. Έτσι, νεκρό, τον βρήκε ο δικηγόρος ορειβάτης Α. Λύτρας.
«Πολλοί αετοί, γύπες και άλλα αρπακτικά πεθαίνουν στις φωλιές τους ή σε απρόσιτες ορεινές περιοχές χωρίς ποτέ να τους ανιχνεύσουμε», λέει στα «ΝΕΑ» ο δρ Σταύρος Ξηρουχάκης από το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Πανεπιστημίου Κρήτης. «Ειδικά οι γύπες που μεταφέρουν τη λεία τους στον πρόλοβο (τον μικρό σάκο κάτω από τον λαιμό), επιστρέφουν στη φωλιά τους και ταΐζουν πολλές φορές τους νεοσσούς τους με δηλητηριασμένη τροφή. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να πεθάνουν μαζί με τα μικρά τους ύστερα από μερικές ώρες». Άγνωστος αριθμός πουλιών έχει εξολοθρευτεί τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα από δηλητηρίαση. Είναι η παράπλευρη απώλεια της προσπάθειας να «ελεγχθούν» λύκοι, αλεπούδες, τσακάλια, κουνάβια αλλά και αρκούδες με δηλητηριασμένα δολώματα. Τα αρπακτικά πουλιά που τρέφονται με ψοφίμια (πτωματοφάγα) είναι αυτά που επηρεάζονται περισσότερο τρώγοντας τα δηλητηριασμένα ζώα αφού πεθαίνουν συνήθως ύστερα από λίγα 24ωρα. Οι τοξικολογικές εξετάσεις που γίνονται σε διάφορα εργαστήρια δείχνουν ότι στο στομάχι νεκρών πουλιών, που τυχαία βρήκε κάποιος περαστικός και παρέδωσε σε ειδικούς, βρίσκονται χημικές ουσίες που εμπεριέχονται σε εντομοκτόνα, παρασιτοκτόνα και φυτοφάρμακα. Μέσω της τροφικής αλυσίδας
Αντίστοιχα τα νυκτόβια αρπακτικά (κουκουβάγιες) δηλητηριάζονται συχνά μέσω της τροφικής αλυσίδας. Τρώγοντας δηλητηριασμένα ποντίκια συσσωρεύουν στο σώμα τους τα νέα αντιπηκτικά μυοκτόνα που παρεμποδίζουν τη σύνθεση της βιταμίνης Κ με αποτέλεσμα να πεθαίνουν από εσωτερική αιμορραγία.
Η δρ Μαρία Σαχανά από το Εργαστήριο Βιοχημείας και Τοξικολογίας της Κτηνιατρικής Σχολής του ΑΠΘ λέει στα «ΝΕΑ» ότι οι χημικές ουσίες που χρησιμοποιούνται για τον δηλητηριασμό αγρίων ζώων και οι οποίες στη συνέχεια περνούν στο σώμα των πουλιών και τα σκοτώνουν είναι συνήθως τα οργανοφωσφορικά και καρβαμιδικά παρασιτοκτόνα.
«Και τα δύο έχουν τον ίδιο μηχανισμό δράσης». Αναστέλλουν ένα ένζυμο που λέγεται ακετυλοχολινεστεράση και το οποίο διασπά έναν νευροβιβαστή, την ακετυλοχολίνη. Όταν το πρώτο παύει να υπάρχει τότε η ακετυλοχολίνη δεν μπορεί να ελευθε- ρώσει τον υποδοχέα στο κύτταρο για να δεχτεί μηνύματα από το νευρικό σύστημα υπό μορφή ηλεκτρικών σημάτων. Το νευρικό σύστημα διαταράσσεται, προκαλείται αναπηρία, επέρχεται θάνατος. Επίσης αυτού του είδους τα παρασιτοκτόνα παραλύουν τους αναπνευστικούς μυώνες των πουλιών, το διάφραγμά τους δεν συσπάται και πεθαίνουν από ασφυξία.
Οι ερευνητές δρ Νίκος Ζαντόπουλος και δρ Βασίλης Αντωνίου από Ινστιτούτο Κτηνιατρικών Ερευνών Θεσσαλονίκης του ΕΘΙΑΓΕ είχαν εξακριβώσει ήδη τον θάνατο από τα τέλη της δεκαετίας του 1990 εκατοντάδων γλάρων και κορμοράνων στη Θάσο και το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης εξαιτίας παρασιτοκτόνων.
«Στην Κρήτη η δηλητηρίαση ήταν δεύτερη σημαντικότερη αιτία θανάτου για τα αρπακτικά. Από τα στοιχεία που είχαμε συγκεντρώσει την περίοδο 1992- 2002, σε σύνολο 476 πουλιών, τα 194 (40,76%) είχαν πεθάνει εξαιτίας λαθροθηρίας και τα 83 (17,4%) από δηλητηρίαση», λέει ο κ. Στ. Ξηρουχάκης.
Η δρ Μαρία Σαχανά από το Εργαστήριο Βιοχημείας και Τοξικολογίας της Κτηνιατρικής Σχολής του ΑΠΘ λέει στα «ΝΕΑ» ότι οι χημικές ουσίες που χρησιμοποιούνται για τον δηλητηριασμό αγρίων ζώων και οι οποίες στη συνέχεια περνούν στο σώμα των πουλιών και τα σκοτώνουν είναι συνήθως τα οργανοφωσφορικά και καρβαμιδικά παρασιτοκτόνα.
«Και τα δύο έχουν τον ίδιο μηχανισμό δράσης». Αναστέλλουν ένα ένζυμο που λέγεται ακετυλοχολινεστεράση και το οποίο διασπά έναν νευροβιβαστή, την ακετυλοχολίνη. Όταν το πρώτο παύει να υπάρχει τότε η ακετυλοχολίνη δεν μπορεί να ελευθε- ρώσει τον υποδοχέα στο κύτταρο για να δεχτεί μηνύματα από το νευρικό σύστημα υπό μορφή ηλεκτρικών σημάτων. Το νευρικό σύστημα διαταράσσεται, προκαλείται αναπηρία, επέρχεται θάνατος. Επίσης αυτού του είδους τα παρασιτοκτόνα παραλύουν τους αναπνευστικούς μυώνες των πουλιών, το διάφραγμά τους δεν συσπάται και πεθαίνουν από ασφυξία.
Οι ερευνητές δρ Νίκος Ζαντόπουλος και δρ Βασίλης Αντωνίου από Ινστιτούτο Κτηνιατρικών Ερευνών Θεσσαλονίκης του ΕΘΙΑΓΕ είχαν εξακριβώσει ήδη τον θάνατο από τα τέλη της δεκαετίας του 1990 εκατοντάδων γλάρων και κορμοράνων στη Θάσο και το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης εξαιτίας παρασιτοκτόνων.
«Στην Κρήτη η δηλητηρίαση ήταν δεύτερη σημαντικότερη αιτία θανάτου για τα αρπακτικά. Από τα στοιχεία που είχαμε συγκεντρώσει την περίοδο 1992- 2002, σε σύνολο 476 πουλιών, τα 194 (40,76%) είχαν πεθάνει εξαιτίας λαθροθηρίας και τα 83 (17,4%) από δηλητηρίαση», λέει ο κ. Στ. Ξηρουχάκης.
Η ΕΞΟΛΟΘΡΕΥΣΗ αγρίων ζώων αλλά και πτηνών γινόταν επί πολλά χρόνια σύμφωνα με το γράμμα του νόμου. Σύμφωνα με τον γεωπόνο κ. Γ. Γιαννάτο, ώς το 1976 ίσχυε η «δίωξη» πολλών ειδών αρπακτικών, συμπεριλαμβανομένων αετών και όρνιων. Ώς το 1980 τα δασαρχεία νομιμοποιούνταν να καταπολεμούν με στρυχνίνη και ώς το 1993 με κυανιούχο κάλιο την αλεπού και το κουνάβι. Με υπουργική απόφαση του 1988 χαρακτηρίζονταν ως επιβλαβή είδη η αλεπού (είχε επικηρυχθεί με 1.000 δραχμές), το τσακάλι, το πετροκούναβο σε όλη τη χώρα και το αγριοκούνελο στα νησιά. Επίσης τα πτηνά κάργια, κουρούνα, καρακάξα, σπουργίτι, δενδροσπουργίτι, χωραφοσπουργίτι, μελισσοφάγος, ψαρόνι, κίσσα και συκοφάγος.
Πολλές από αυτές τις πρακτικές ατόνησαν στα χρόνια που ακολούθησαν, όμως από το 1993 και μετά υπήρξε μεγάλη έξαρση της παράνομης δόλωσης με φυτοφάρμακα και απαγορευμένα σκευάσματα.ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΣΤΗ ΦΩΤΟ ΓΙΑ Ν Α ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε ελεύθερα την άποψή σας!