Εναν τουριστικό θησαυρό κρύβουν τα 400 και πλέον ναυάγια πλοίων που βρίσκονται στους βυθούς των ελληνικών θαλασσών. Αποτελούν πόλο έλξης για τους λάτρεις της κατάδυσης, ο οποίος όμως μένει σε μεγάλο βαθμό ανεκμετάλλευτος. Στον αντίποδα, υπάρχουν ναυάγια-νάρκες για το περιβάλλον καθώς στις δεξαμενές τους βρίσκονται εγκλωβισμένοι τόνοι πετρελαίου. Σε κάθε περίπτωση, τα ναυάγια αφήνονται στην τύχη τους, με σημαντικές απώλειες για τον τουρισμό, αλλά και μεγάλους κινδύνους για το οικοσύστημα και τις ανθρώπινες δραστηριότητες.
Οι μελετητές κκ. Ν. Βεντίκος και Κ. Λούζης από το Εργαστήριο Θαλασσίων Μεταφορών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου (ΕΜΠ) δημιούργησαν μια βάση δεδομένων με 402 πλοία τα οποία βυθίστηκαν στις ελληνικές θάλασσες από τις αρχές του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου ως και τις μέρες μας και δεν έχουν απομακρυνθεί από τον βυθό. Τα ναυάγια αυτά μπορεί να έχουν μετατραπεί σε καταδυτική «ατραξιόν», ωστόσο πολλά ενδέχεται να αποτελέσουν κάποια στιγμή στο μέλλον μια ακόμη περιβαλλοντική πληγή για το θαλάσσιο περιβάλλον. Οπως προέκυψε από το επιστημονικό μοντέλο που εφάρμοσαν στο ΕΜΠ, στα συγκεκριμένα ναυάγια μπορεί να βρίσκονται εγκλωβισμένοι ως και 134.700
τόνοι πετρελαίου. «Τα ναυάγια περιέχουν διάφορες ουσίες που είναι δυνητικά επικίνδυνες για το περιβάλλον. Μια σημαντική κατηγορία τέτοιων ουσιών είναι τα πετρελαιοειδή (βαριά και ελαφριά κλάσματα πετρελαίου ή λιπαντικά έλαια) που μεταφέρει ένα πλοίο είτε ως καύσιμαή ως φορτίο» αναφέρει ο λέκτορας του ΕΜΠ κ. Βεντίκος.
Οι επιπτώσεις μιας πιθανής διαρροής από ένα ναυάγιο ενδέχεται να είναι καταστροφικές τόσο για το περιβάλλον όσο και για τις ανθρώπινες δραστηριότητες που σχετίζονται με αυτό: οικονομικές (όπως αλιεία ή τουρισμός) ή αναψυχής (ποιότητα υδάτων κολύμβησης κ.λπ.).
Δεν είναι τυχαίο ότι το γερμανικό U133, το οποίο προσέκρουσε σε ελληνική νάρκη τον Μάρτιο του 1942, σύμφωνα με τον ερευνητή δύτη κ. Κώστα Θωκταρίδη, κατά
καιρούς «στέλνει» στην επιφάνεια της θάλασσας κηλίδες πετρελαιοειδών. «Εχει ακόμη πολύ πετρέλαιο στις δεξαμενές του» λέει ο κ. Θωκταρίδης, ο οποίος ερευνά εδώ και χρόνια τα πλοία που έχουν «καταπιεί» οι ελληνικές θάλασσες. Σύμφωνα με τον ίδιο, τα περισσότερα ναυάγια είναι λεηλατημένα. «Δεν μπορεί ο καθένας να παίρνει ό,τι θέλει. Πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί. Δεν πρέπει ούτε με τα πέδιλα να ακουμπάμε στα ναυάγια ώστε να μην προκαλούμε ζημιές στους τεχνητούς υφάλους που έχουν δημιουργηθεί εκεί και σφύζουν από ζωή» επισημαίνει ο κ. Θωκταρίδης.
Εκτός από το πετρέλαιο τα ναυάγια αποτελούν «πηγές» χημικών αλλά και άλλων ρυπογόνων υλικών τα οποία μπορεί να περιέχονται σε συσκευές του πλοίου. Ακόμη τοξικά βαρέα μέταλλα απελευθερώνονται σταδιακά από τον σκελετό τού σκάφους ανάλογα με τη διάβρωσή του. Σύμφωνα με τον υπεύθυνο θαλάσσιων προγραμμάτων του WWF κ. Γ. Παξιμάδη όλες αυτές οι ουσίες έχουν τοξικές επιδράσεις στο θαλάσσιο οικοσύστημα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε ελεύθερα την άποψή σας!