Αιολικά πάρκα σε 12 θαλάσσιες περιοχές

Δώδεκα θαλάσσιες περιοχές προκρίθηκαν σε πρώτη φάση για την εγκατάσταση υπεράκτιων αιολικών πάρκων, με βάση την προκαταρκτική χωροθέτηση που παρουσίασε χθες το υπουργείο Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, ενώ, επίσης, αποφασίστηκε ότι στο στάδιο αυτό αποκλείονται οι πλωτές ανεμογεννήτριες, όπως και οι θαλάσσιες περιοχές με μεγάλα βάθη.

Οι περιοχές που επελέγησαν είναι ο Αη Στράτης, η Αλεξανδρούπολη, η Θάσος, η Κάρπαθος, η Κέρκυρα, το Κρυονέρι, η Λευκάδα, η Λήμνος, οι Πεταλιοί, η Σαμοθράκη και το Φανάρι.
Αδειοδότηση
Σύμφωνα με τον νέο νόμο για τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, για την εγκατάσταση θαλάσσιων αιολικών πάρκων χρειάζεται να υπάρξει πρώτα προκαταρκτική αδειοδότηση των περιοχών ενδιαφέροντος, επί των οποίων στη συνέχεια θα γίνουν αναλυτικές μελέτες και θα εκπονηθούν οι στρατηγικές μελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων. Στο πλαίσιο της διαδικασίας αυτής θα καθοριστεί η ακριβής θέση των θαλάσσιων αιολικών πάρκων, η έκταση που θα καταλάβουν και η μέγιστη εγκατεστημένη ισχύς.
Οι περιοχές που έχουν επιλεγεί αφορούν την ανάπτυξη θαλάσσιων αιολικών πάρκων με χρονικό ορίζοντα 2012 - 2017.
Οπως διευκρίνισε το υπουργείο Περιβάλλοντος στην ανακοίνωσή του, ο αποκλεισμός των πλωτών ανεμογεννητριών και των εγκαταστάσεων σε μεγάλα βάθη έγινε προκειμένου να εξασφαλιστεί η ταχύτητα ανάπτυξης, η αξιοπιστία και η οικονομικότητα των θαλάσσιων πάρκων.
Επιλογή
Τα κριτήρια επιλογής των θαλάσσιων περιοχών για την προκαταρκτική χωροθέτηση εστιάστηκαν στον αποκλεισμό περιοχών που βρίσκονται εκτός των έξι ναυτικών μιλίων, εκείνων στις οποίες η ανάπτυξη των θαλάσσιων πάρκων είναι ασύμβατη με άλλες χρήσεις, όσων τα βάθη είνα μεγαλύτερα των 50 μέτρων, καθώς και όσων βρίσκονται σε δίκτυο natura και γνωστών περιοχών προστασίας της φύσης. Η ταχύτητα του ανέμου, παρότι χρησιμοποιείται ως κριτήριο αξιολόγησης, δεν ήταν καθοριστική στη φάση αυτή, ενώ ελήφθησαν υπόψη οι αιτήσεις που έχουν καταθέσει μέχρι σήμερα οι επενδυτές για την ανάπτυξη θαλάσσιων αιολικών πάρκων.
Αξίζει, τέλος, να σημειωθεί ότι οι ανεμογεννήτριες που εγκαθίστανται στη θάλασσα έχουν ακριβότερο κόστος από τις ανεμογεννήτριες εδάφους, ενώ σημαντικά ακριβότερη είναι και η μεταφορά του παραγόμενου ρεύματος. Στο πλαίσιο αυτό, οι παραγωγοί ρεύματος από θαλάσσια αιολικά εισπράττουν υψηλότερη εγγυημένη τιμή ανά κιλοβατώρα.