Φώκιες και Ψαράδες μέσα στα χρόνια..

Όταν ξεκίνησα να δουλεύω για τη φώκια, ήρθα αντιμέτωπη με έναν παλιό “εχθρό” του είδους, τους ψαράδες. Δειλά στην αρχή προσπαθούσα να βρω τον καλύτερο τρόπο για να τους προσεγγίσω, περνώντας ώρες μπροστά στα καΐκια τους, στήνοντας ψιλοκουβεντούλες για το αν υπάρχουν φώκιες στην περιοχή τους. Μόλις αγρίευαν, ξεχνούσα ποιόν εκπροσωπούσα και έλεγα ότι είμαι από το Πανεπιστήμιο και κάνω μια έρευνα. 

Τα χρόνια πέρασαν και η εμπειρία με απάλλαξε από το άγχος αυτό και με έκανε να δω και να γνωρίσω σε βάθος τους ανθρώπους αυτούς που κάνουν μια από τις πιο δύσκολες δουλειές και στηρίζουν μικρές και απομονωμένες κοινωνίες της χώρας μας. Πίσω από την αγριάδα στο βλέμμα τους όταν μιλάν για φώκιες, τώρα μπορώ να διακρίνω έναν απέραντο θαυμασμό γι' αυτό το πανέξυπνο “ψάρι” όπως το αποκαλούν που τους κάνει ζημιές αλλά και τους συντροφεύει στη μοναξιά του πελάγους. Οι ιστορίες πολλές, θα μπορούσαν να γεμίσουν ένα ολόκληρο βιβλίο. Φώκιες που παλεύουν με χταπόδια, φώκιες που “ντανιάζουν” ψάρια για να τα βρουν και την επόμενη μέρα, φώκιες που αναποδογυρίζουν βάρκες και άλλα πολλά...

Αν σήμερα κάποιος με ρωτούσε από ποιόν κινδυνεύουν οι φώκιες θα του απαντούσα με σιγουριά “όχι από τους αληθινούς επαγγελματίες ψαράδες”. 

Στέλλα Αδαμαντοπούλου,

Βιολόγος MOm